Anaforta 18 kanun ewwel 1915. Sewgili anağyğym !
Bilmem, batyrynda-my-dyr? sana son bir mektubumda ingiliz we fransyzlary allahyn iznile jakynda büsbütün kogağağymyzy, hepsini denize atağağymyzy jazmys idim. bak, söiledijim ne kadar doğru eykdy ! bir ğum’a-günü şabahy idi. zabytymyz jeni bir huğuma hazyr olmamyzy bizlere sert we kalyn bir sesle emr eiledi. sabah namazjmy toplarymyzyn bombardemany ile kyldyk. toplarymyz düsmanyn mewzi’lerini toz we dumana boğdukdan sonra birdenbire her köseden huğum borusu isidildi. biz derhal siperlerimizden basymyzy cykardyk. allah ! allah! dejerek huğuma kojulduk. aman, ja rabbi ! o ne güzel we unudulmaz bir dakyka idi ! askerlerimiz her tarafdan juwalaryndan cykmys tepeji asagy doğru koşarak enijorlardy. derken düşmen makinaly tüfe(n)kler ile, karadan atylan we gemilerden şawrylan top gülleleri ile üzerimize jağmur gibi kursun jağdyrmağa baslady. halbuki biz “ölmek war, dönmek jok !” dejerek we kursuna gülleje hiç bir sei’e aldyrmajarak ileriledik, düşmenin handaklaryna (sprich hendeklerine) atladyk. iste bu dakykadaki manzara hic ta’rif edilemez ! biz silah arkadaslarymyzle “allah ! allah !” deje, süngülerle, jumruklarla, dipliklerle, tepme ile, düşmeni öile bir paraladyk-ki handak (hendek) düsmenin lesleri ile doldu we her taraf kana bojandy. ikinği handakda-da (hendekde-da) jine jüzlerğe ingiliz we fransyzy gebertdik.
derken düsmen dört tarafdan kaçmağa baslady. lakin domuzlar ne kadar-da çabuk kacyjorlar! fekat kacmak para etmez ; zira gideğekleri jer deniz-dir. biz-da derhal arkalaryna kojuldıık. önümüze geleni tutduk, esir etdik. kaçmak istejeni jumrukla, dipcikle jere dewirdik. bize wurmak istejeni derhal öldürdük, iste bu dakykada idi-ki şağ kolumdan kan akdyğyny hiss etdim. mejer bir kara ingiliz beni arkamdan hanğerle jaralamys. jüzümü ona cewirdim we anladym-ki bana ikinği bir hanğer şaplamak istejor. şol elimi kaldyrup kafasyna bir dipçik wurmak istedim, lakin buna muwaffak olamadan kara ingiliz kesilmiş tawuk gibi jere juwarlanub geberdi. anağyğym ! onu arkadan kim öldürdü bilirmisin? dostlarymyzdan şary şacly, mawy gözlü, kalyn kemikli, iri we kuwwetli bir alaman askeri ! o bana anlajamadyğym bir seiler söiledikden sonra ellerimizi şykarak selamlasdyk we öpüsdük.
ismi-da Stein ! o-da alnyndan hafifğe jaralanmys, jüzü we alny kan icinde! fekat jarasyna benim gibi hic aldyrdyğy jok! ben bu gün alty rengii ingiliz ile üc fransyz tepeledim. dostum Stein-da zann edersem jedi ingilizin hakkyndan gelmiş. — tam bu esnada idi-ki her köseden türküler cağyrylmağa baslandy. mejer düşmen kamilen toprağymyzdan koğulmus. bu türküler-da sewinğ alameti ! biz-da bu sewinğe iştirak etdik we türkü cağyrmağa basladyk. ben milli marsymyzy ötmeje, dostum Stein-da kalyn bir sesle “Deutschland, Deutschland!” deje galiba kendi milli marsyny ötmeje baslady, bundan sonra dijer silah arkadaslarymyzle beraber ordu mahallyne geldik we jaralarymyzy – güzelğe şardyrdyk. anağyğym! şimdilik sana bu kadar jazyjorum. jaramyn eji olmasy icün beni Istanbola göndereğekler. burada kalmak we şol elimle düşmene karsy durmak icün zabytyme cok jalwardym, fekat zabytym eji olub daha güzel ğeng etmek icün beni Istanbola gönderteğek. lakin sana reğa ederim, jaralandym deje düsünüb durma! bil’akis allaha du’a et-ki bir hafta sonra eji olajym-da, ğenub tarafynda bulunan rengli ingilizleri kogmak icün tekrar arkadaslaryma kawusajym. sana, anağyğym, sunu-da söilemek isterim : sajed ileride sehid olursam, karymy, oğlum Osmany we seni allaha emanet edijorum. benim icün hic gam jemejiniz ! watanymyzy, milletimizi we dinimizi kurtarmak icün burada, san we namus meidanynda düşmenle carpysmak we, iğab
ederse, ölmek sen-da bilirsin-ki bizim icün en mukaddes bir wazife-dir. we allah-i-te’ala bunu bize Kur’ân-i-kerimde bir cok defa emr eilemis-dir. bu defalyk senin ellerinden we karymyn, oğlumun-da gözlerinden öperim. sewgili anagygym ! oglun Mustafa