Nasıl da çimlendi hepsi. Nasıl da uzattılar başlarını dimdik. Güneş istiyorlar herbiri. Çavdar, arpa ve buğday peşpeşe. Buğday biraz daha narin sanki, biraz daha nazlı. Ama nafile uç vermiş, geri dönüş yok asla.
Yetişecekler Nevruz’a her biri. Salkım salkım olacaklar, yemyeşil. Yenilenmenin yeşili gibi. O kendine has bir yeşil.
Evet bugün onuncu gün. On gün önce saksılarına ekilen tanelerin kısacak bir öyküsüydü bu. Yeşillere bürünmesinin. Nevruz’a hazırlanmasının. Nevruz olmanın.
Ne yaparsanız yapın, toprak kendine ait bir şeyi bağrına basıyor, asla engelleyemiyorsunuz. Toprakta kalıyor.
Yarın sabaha bile değişmiş olacak yüzleri.. Biraz daha uzun, biraz daha yürekli..
Nevruz’a semeni yetiştiriyoruz. Yetişecek.. Duyurulur…