Yılın ilk günüydü. Bir önceki geceden kalmış ağırlık, mahmurluk ve mağdurluk çökmüştü üzerimize. Geç yatmanın, yorgun olmanın izleri üzerimdeydi. Uzun süre yatıp da kalınamazdı. Çünkü, bu ağırlık, mahmurluk ve mağdurluk her yerde kendi tasasını, kendi varlığını büyütmeye meyillidir. Kalırsanız, benimserseniz, karşı koymazsanız daha ağırlaşır, mahmurlaşır ve mağdurlaşırsınız. Aynı uyku gibi. Kaşınma gibi, esneme gibi.
Bu azablara kalmamak adına kısa sürede kalkmak zorunda kaldım.
Kalktım çünkü akşam saatlerinde de bir radyo programına davetliydim. Canlı yayına iştirak edecek, yılın bu ilk gününde takvimlerden bahsedecektim. Evet, takvimlerden söz edecek, onlara bu en güçlü günlerinde bir destek verecektim adeta.
Sizce öyle değil midir? Takvimlerin en güçlü günleri, Yeni Yılın ilk günü değil midir? Öyle oldu zaten.
Radyo programında, 1930’lu 40’lı yılların takviminden söz ettik. Belki daha eski ve daha yenilerinden. Daha nelerden!
Cemrelerden, erbainlerden. Eski yılların güzelliklerinden. Yemek tariflerinden. Leke çıkarmanın usullerinden. Ankarada saat 12.45 iken, Fransa’nın Paris’inde kaç olduğundan. Çocuk isimlerinden,TCDD’nin seferlerinin kalkış saatinden. Burçlardan,dünya memleketlerinin adlarından, Osmanlıcadan, şiirden, Mustafa Kemal’den, Harf Devriminden, takvimlere yazılan notlardan, aşk mektuplarından , telefon fihristlerinden ve daha daha nelerden söz ettik.
Evkat-ı şeriyeden bahsettik. Kıbleden, hacdan, ulemadan bahsetik.
Ebuzziya Takviminden, Saatli Maarif Takviminden, Takvim-i Ragıp’tan, Memleket Takviminden, Gökçe Takviminden, Hemşire Takviminden, Cumhuriyet Takviminden, Aygün Takviminden, Takvim-i Osmaniye’den, Zeki Salih Takviminden,Hürriyet Takviminden, Singer Takviminden, Müneccim Başı Takviminden ve diğerlerinden.
Bilmem dinleyen , sohbetimize kulak kabartan oldu mu? Ama doğrusu biz, çok keyif aldık. Takvimlerin arasında olmaktan büyük bir zevk aldık. Yeni yılın ne demek olduğunu, eskitilmiş takvimlerin ardından ve arasından bakınca daha iyi anladık. Yeni yıl aynı zamanda, eski bir takvimin hüzünlü sonuydu, fark ettik. İnsanlar, yılları değil, takvimleri eskitiyorlardı. Ne yazık!