Duydunuz mu, bugün 1 Nisan!
Mart bitti yani. Yepyeni bir aydayız şimdi. Kimine göre ” en zalim aydayız.”
Aylardan en zalimidir Nisan, leylaklar / Açtırır ölü topraktan, yoğurup / Bellekle isteği, diriltir / Ölgün kökleri bahar yağmurlarıyla.” (T.S. Eliot, Çev: Cevat Çapan)
Doğrudur, cansız gibi duran bir şeyden hayat fışkırmıştır o leylaklar ile. Topraktır can veren mevsiminde. O mevsim de işte Nisan’dır.
Belki başka bir şiir bize ayrılıklar söyleyecektir. Acılar, dertler, sitemler. O zaman da zalimdir aylar. Eğer, Nisan ise ayrılık, Nisan ise dert, Nisan ise sitem. En zalim aydır işte o gün, aylardan hangisinde isen!
Bugün Nisan’dayız.
Belki, bahardayız, yazdayız.
Sitem dolu günlerden uzaktayız. Çiçekler içindeyiz, yerler, yeşiller içinde. Seslerin daha uzak diyarlara taşındığı günlerdeyiz. Özlediğimiz çocuk seslerine kavuşur bugün dünyamız. Geri döner o sesler bugün.
Bugün 1 Nisan.
Yepyeni bir başlangıç hayata. Ellerimizi saymak yeni baştan. Dört elle sarılmak hayata.
Dört açmak gözümüzü, onları renklerle buluşturmak. Her bir renkten yepyeni saraylar yapmak gökyüzünde.
Koşturmak durmaksızın son nefesimize kadar, en son anda çimlerde yuvarlanmak.
El uzatmak, toprakta baş uzatan bir tohuma. Onun kadar, özgür ve canlı olmak. Hayat dolmak.
Nisan olmak var bugün insanoğluna. Nisanlarda , biraz daha insanlaşan oğluna.
Bugün 1 Nisan!
Bilir misiniz bugün doğmak var yeni baştan.
Doğmak ve coşmak. Doğrusu durmadan koşmak.