Ve başladı Kasım, kasılarak, yararak.En güzel sıcaklar, en güzel soğuklar ben de diyerek ! Koşarak, delirerek. Olmadı haykırarak.Renklere bürünerek, sesleri büyüterek. Olsa da kokularla arası, onları da uçurarak!
Başladı Kasım, coşarak. coşturarak!
Soğuklarına esir, güneşlerine tutsak ederek. Kaçamayarak, teslim olarak. Başladı, o kış. Hele İzmir’de şaşırtarak.
İlk kışımız başladı bugün İzmir’de.Yine hastalıktan kurtulamayarak! Sorun belli; kentlerde değil, kendimde! Ama yine de bir sebep var; Ankara’da üşüttüm. Hani kaçıvermiştim ya iki gün!
Kasım başladı, ses verdi kıştan. Nemden,rutubetten!
Ama dostlarım var, İzmir’in Kasım’ını bilen. Yüreklendiren.Güçlendiren! İlk Öğretmen Okulundan öğretmenim:
İZMİR!
Gölgeler serin,
Güneşli yerler sıcak.
Sevgi dersen!
Her köşesinde kucak kucak…
Sözünü ettiğim yer;İZMİR!
Kasımın ilk günü…
Bir güneş,bir gölge.
Dolaşıyorum bölge bölge!
Bazen yaya,
Bazen vasıtayla…
İster yan,ister üşü,
Çoğu kişinin;
İzmir’de olmaktır düşü…
Kadın da bir başka yaşar bu şehirde,
Yaşı silinir sınırları içinde,
Dilediğini giyer,dilediği yerde gezer.
Gerçekte olduğu gibi…
Renklerinde yaşı yoktur İzmir’de.
Her renk,her biçim tüm yaşlara yakışır,
Yakışmamış dese de birileri,yakıştırılır!
Bugün Kasım ayının ilk günü,
Adım adım kışa doğru yolculuk var.
Yavaş yavaş;
Kışlıklar saklandıkları yerden ortaya çıkar!!!
Ayla Somyürek