Diğer yandan bu el hiç orak tutmadı. Belki tuttu da adıyla sanıyla bilindiği gibi orak sallamadı. Onun için ben orakta da değilim.
Bütün bu laflar, Anadoluda Haziran ayına, hem Kiraz ayı, hem de Orak ayı denilmesine atıfta bulunmak içindir anlayanlara.
Bu ay benim ayım. Haziranlıyım. Hem de tam göbeğinden; 15’inden. Onun için severim bu ayı ben. Yalandır, Haziran doğumluların bencil ve ukela oldukları. Yalandır , biraz içten pazarlıklı, biraz küstah oldukları. Yalandır, maymun iştahlı, şıp sevdim oldukları. Yalandır.
Doğrusu haziran doğumlular, her şeyden bir şeydirler, bir şeyden de her şey olabilirler.
Siz giden bir sevgilinin peşinden yalnız göz yaşı dökersiniz; ama onlar oturur bir de şiir yazarlar.
Siz giden bir dostun ardından bir kaç güzel söz söylersiniz; ama onlar oturur hemen mektup yazarlar.
Siz giden bir mevsimin ardından hayıflanırsınız; ama onlar mevsimin ruhunu anlatan bir yaprağı defter aralarına saklarlar.
Siz giden bir senenin ardından, yine yaşlandık dersiniz; ama onlar o senenin hesabını öderler. Yanarlar, ağlarlar.
Siz giden bir ömrün ardından, bu kadarmış dersiniz; ama onlar o ömrü ararlar.
Böyledir Haziran doğumlular, günahsızdırlar, sitemsizdirler.
Belki ondandır, Anadolunun yürek yürek atan bir sevdayla Haziran’a bağlılığı. Haziran’a tutkusu, Haziran’a coşkusu.
Haziran belli başına bir mevsimdir. Haziran sarı toprakta bile yemyeşil bir resimdir.
Sanırım resimlerin en güzeli Haziran’da bir gelindir. Sizi 1953 yılının bembeyaz umutları olan bir Haziran gelini ile selamlıyorum. Haziran gibi bembeyaz. Haziran gibi sapsarı ve onun gibi yemyeşil.