Yine bir Ekim. Ne hayrettir ki, son altı aydır hariç, bunca yıllık yazılarımın yalnızca iki tanesini İzmir’de yazmışım. Ya da İzmir’den! Ekim 2014 ve Ekim 2015 Nostalji Takvimi yazılarını.
Demek ki Ekim ayı İzmir ayı imiş besbelli. Ekimlerde İzmir’de olmakmış yaşamak! Diyemedim, yaşamak İzmir’miş besbelli!
Üzümün o sapsarı çekirdeğinde vakit, karpuzun o ince dilim yeşil çizgilerinde. Kıpkırmızı bahar kokan domatesinde hayat. Hala bu mevsimde bile güzel ve çapkın olmayı beceren kadınında. Sokakların yazdan kalmış gölgelerine sığınan esnafın, dışarı taşmış taburelerinde. Demli bir bardak çayın buharında. Gençlerin kendilerine has çığlıklarında. gülüşlerinde. Hiç bir şey yokken haykırışlarında, sevinçlerinde.
İzmir’de Ekim, esnaf lokantalarının küçücük masalarına yerleşmiş, acı biber turşusunda.Balık tezgahlarının zenginliğinde, bamya satan kadınların naifliğinde.
İşe- okula bile terlik ile gidebilen insanının öz güveninde, rahatlığında. Hala açık ve renkli olan balkonların kalabalıklığında. Sokaklarda kenar taşlarına oturarak dinlenen yaşlısında, gencinde.
Ekim’de İzmir, gülünde,denizinde. Rüyasında.