Günler unutuluyor. Aylar bile. Az kaldı artık, yılları bile unutacağımız günler çok yakın. İşte unuttuk Aralık ayını. Hani yılın son ayını. Son yaramazını.
Unuttuk işte. Öncesinde yurt dışında, yepyeni bir dünya içindeydik, umurumuza değildi Aralık, sonrasında da bir tembellik, bir tembellik sorulmasın sebebi.
Şimdi mi? Şimdi aklımıza geldi, Aralıksız yıl olmayacağı. Kapının aralık bırakılamayacağı. İlla ki kapatılacağı.
İşte bu yüzdendir, son dakika da bir Aralık yazısı yazmamızın sebebi. Yoksa kimse arayıp da hani o yazın, hani Aralık diyen olmadı. Biline.
Demesinler de zaten. Bilmesinler de. Her şey günlerin, ayların ve yılların yalnız benim olduğuyla anılmalı. Gün benim. Aralık da. Hatta bu ayda, bu günde doğanlar da benim.
Kime ne?
Aralıksız bıraktım ayları, yılı tamamladım.
Yine bir Aralık’ta arayacağım, son günleri….