Kasım da bitti artık, Aralık’tayız! Bir o kadar da bir taraftayız: Kışdayız. kardayız, çamurdayız, yağmurdayız. Hepsi bir yana soğuktayız.
Ömrümün ilk kışını gördüm İzmir’de. Öyle ya, İzmir benim için tatil ayıydı, yazdı, bahardı.Neşeydi, balda kaymaktı.Bu gün gördüm kışı İzmir’de; Ankara’ydı.
Hani Cebeci’de yurttan çıkınca, merdivenlerin üzerine uzanmış soğukla beraber rüzgarın sesine tanık olursun!
Hani Etlik’de bir eser bir eser kuzeyden rüzgar da, soluğu Aşağı Eğlence’de alırsın. Ya da yollar, arabalar yokken ara yollardan koşa koşa Varlık’da alırsın!
Hani Maltepe’de Camii’nin yanından çıkınca bulvara, nereden estiği belli olmayan soğuk rüzgar, senin yönünü döndürür! Kızılay’dan Tandoğan’a!
Hani, Gazi Mahallesinde evden çıkınca hemen kapı yüzüne devrilir, deli gibi esen yelden ve fırtınadan!
Hani, Aşağı Ayrancı’da yürürken sokakları bir bir, Çankaya üstlerinden gelen soğuğun ilk izlerini görürsün, karşından gelen insanlarda! Yüzlerinde, ellerinde!
İşte aynı; İzmir bugün hem Cebeci, hem Etlik, hem Maltepe, hem Gazi Mahallesi, hem de Aşağı Ayrancı. Bir de üstüne Karşıyaka!
Onca yandığım İzmir’de bunca üşümek olmamalıydı! İzmir, bana ayaz, buz, fırtına sunmamalıydı!
Ama!
İzmir, artık benim için yalnızca İzmir!
İzmir, takvimleri bitiren bir yerdir. Ucu göründü: İşte geldi yeni yıl..Üstelik 1881 yılı İzmir’i için hazırlanmış bir takvimle..