Cennet yasta! Bu gün bir koca çınarı daha kaybettik!
Çok değil, 5 ay önce Eylül Ayında Dikili’deki evinde kendisini ziyaret ederek, elini öpüp, sohbet ettiğim, Kızılçullu Köy Enstitüsü 1944 yılı Mezunu Nail Çağlayan öğretmenimizi kaybettik.
Uzunca bir sohbetti o gün, ne biz kolayca ayrılabilmiştik, ne de kendisi izin vermişti ayrılmamıza. Konuşmak istiyordu, anlatmak istiyordu, bildirmek istiyordu.
Hala öğretmek istiyordu. Öğrendim de; o her konuşmasında, kadınlara “ Ana” diyordu, ana diye hitap ediyordu. Onlar yücedir diyordu.
O’nu saygıyla anacağım. O’nu hep arayacağım!