Babalar Günü; günlerin babası.
Ayrı bir kokusu var onların. Sert, keskin bir koku. Değişmeyen. Asil ve sıkı. Rüzgar gibi adeta. Yel gibi. Baharına uzak kalmış bir mevsimin ardısıra peşine gider gibi.
Hasret dolu. Kucak kucak. Yaman. Toprağın o amansız kuraklığını sular gibi. Hayat verici. Hayat açıcı.
Göz yaşları arasında kaybolup gidiveren gülücükler gibi.
Her şeyin kokusu var şu yaşadığımız dünyada. Ama herşeyin. Çıkmaz ve unutulmaz kokular ise cabası.
Ve her şeyin bir hatırası var kalplerde; kucak açan babalar gibi.
Belki sert, belki asil. Belki keskin, belki sıkı.
Fakat dünyayı saran ve dünyada kalan. Gitmeyen. Bırakmayan. Salmayan.
Asla değişmeyen.
Babalarının kokusunu bilenlere !