Bugün cennette değil, cennetlik bir öğretmenimin izinde, köyünde, evindeydim. Kızılçullu Köy Enstitüsü 1944 yılı mezunu Nail ÇAĞLAYAN’ı ziyaret için Dikili-Kabakum’daydım. Geçtiğimiz ayda 93 yaşını tamamlayan Nail öğretmenimle, 2011 yılında şahsıma gönderdiği bir mektupla başlayan, yazdığı çeşitli kitaplarla devam eden diyaloğumuz, bugünkü sohbetimizle zirveye ulaştı. Bu yaşta, bu hastalığına rağmen hala beyni, yüreği, gönlü berrak ve…
Bilen bilir, babamı bundan 49 yıl önce henüz 44 yaşındayken kaybetmiştik. Biz çocukları henüz 15’li yaşları görmemişken. Bizler için acılı bir hikayedir, sancılı hikayedir. Sonrasında da okuma kaygısı, iş kaygısı, çoluk-çocuk kaygısı derken, rahmetli babamızın izini sürmek bir türlü mümkün olamamıştır. Şimdilerde ise kaygılar mı azaldı ne, bu işlerin peşine düştüm. Bundan bir kaç…
Değerli meslektaşlarım, Öncelikle, Demirci İlköğretmen Okulu’nun 1975 yılı mezunu olarak, hepinizi içtenlikle selamlıyorum. Çalışma hayatımda her ne kadar öğretmen olarak görev yapmamış sayılsam da, bu süreç zarfında her an okul arkadaşlarımla, ilişkilerimi sıcak ve samimi tutmaya çalıştım. Onlarla olan diyaloglarımı kesmeden hatta artırarak sürdürdüm. Değerli meslektaşlarımın düzenlediği yemek organizasyonlarına katılmaya da özen gösterdim. Benzer etkinlik…
İzmir köy mü? Köy. Güzelleri olan, eskileri olan, kıymetlileri olan bir köy. Belki güzelleri daha çok, belki eskileri daha çok, belki kıymetlileri daha çok, ama köy! Denizi olan köy olamaz mı? İmbatı, meltemi olan olamaz mı? Parkları, bahçeleri olan köy olamaz mı? Tramvayları, banliyöleri, metroları olan köy olamaz mı? Adım başı kafe, kafeterya, restaurantı olan…
Çok değil, sadece 10 yıl önce yayımlanmış bir yazıyı, güncel tutmak adına, bir kez daha yayımlama ihtiyacı çıktı karşımıza. Sırf envanterde yerini alması amacıyla tekrarlıyoruz.
MEMLEKET HİKAYELERİ * Köy Enstitülerinden Memleket Hastanelerine: Aydınlanma ışığının peşinde… EDİTÖRLER: MURAT GÜLTEKİN – ONUR KILIÇ Birgün / YAŞAM 09.03.2018 Köy Enstitülerinden Memleket Hastanelerine: Aydınlanma ışığının peşinde… Cezayirlioğlu: Köy enstitüleri ve memleket hastanelerinde kurumsal ifadesini bulan kamusal hizmet üretme anlayışını, günümüz koşullarında yeniden üretip uygulayabilirsek eğitim ve sağlıkta devasa boyutlara ulaşan sorunlarımızı çözebiliriz Haldun Cezayirlioğlu,…
Bodrum’un, Yalıkavak’ın insanı yakıp karartan güneşi ve sıcağından sonra, bu gün cennetime kavuştum. Büyük bir özlem ve heyecan ile açtım, günler sonrası kapısını. Şimdi de başka bir cennete yolculuk; baba ocağına, ana kucağına. Bayram için Demirci yollarına düşecek yolumuz. Bayrama gidecek yolumuz.. Ben yollardayım, size iyi bayramlar! Bayramınız kutlu olsun….
Demirci ‘de Kurban Bayramı, bazı ritüellerin gösterisi gibidir: Önce aile arası bayramlaşma ve hediyeleşme. Ardından kurban kesimi ve paylaşımı. Daha sonra da Bayram Kavurması, ardından da mahalle fırının yakılması ve güveçlerin fırına atılması birbirini izler. Benim payıma düşenler ise Bayram kavurmasıyla, fırının yakılması ve güveçlerin fırına atılması oldu. Kavurma yendi bitti ama fırından çıkan güveçler…
Demirci İlköğretmen Okulu Mezunları Derneği’nin Kuruluşu üzerine, Demirci Halıkent Bölge Gazetesinde yayımlanan söyleşim:
Mayıs’ın yaptığına bakın hele! Bakın şunun yaptığına! Belli ki güzelliğine güvendi haspa, belli ki gençliğine, dinçliğine. Dişiliğine! Mayıs, dişidir. En güzel dişidir. En cilveli, en cevvali! Uzun etekli bir dişi. Uzun boylu, uzun saçlı bir dişi.Upuzun bir dişi.Sandaletli, melon şapkalı bir dişi. Fularlı, halhallı bir dişi. Maviler içinde, kırmızılara sarılmış bir dişi. Yeşiller örtünmüş, sarılar…
Bu gün yine özel bir gün, güzel bir gün! Babamın ilk okul arkadaşına rast geldim, Köy Enstitüleri Kutlaması için gittiğimiz Salihli’de. Amacımız da aslında kendisini ziyaret edip, anılarından faydalanmak, görüşlerinden yararlanmaktı. Kızılçullu Köy Enstitüsü’nün ilk mezunlarından, 93 yaşındaki İlyas KALAY Hocam, anılarının arasında babama dair söyledikleri ise insanı hayrete düşürücü. Şaşırtıcı. Heyecan verici. İlk okulu…
Ve aylardan Nisan! En güzel yazılarımı Nisan’a yazdım ben. En güzel iltifatları ona yaptım. En güzel sözlerim onun içindi hep. O Nisan’dı. Farklıydı. Tazeydi. Renkti. Kokuydu, sesti. Nisan bambaşka bir dünya, renkli bir rüyaydı. Tekti. Nisan korkular büyütmez, hayaller üretirdi. Nisan, hayalleri olan insanlarıydı. Hayaller kurardı, kurdururdu. Nisan yavaş değil,sakin, aceleci değil yatıştırıcıydı. Nisan, bizdendi.…
Bu gün İzmir’deki sergimin son günüydü. 14 Mart Tıp Bayramı kapsamındaki Sağlık Tarihi Sergisi içinde yer alan, Memleket Hastaneleri Fotoğraf Sergimizi topladık. İlk günkü yerleştirmede de yanımda ve yardımımda olan Prof. Dr. Yücel Tanyeri Hocam, bu gün de yine yanımda ve yardımımdaydı. Ona çok şey borçluyum. Basmane Garında 15 gün kalan sergimin, izleyicilerinin ve ilgililerinin…
Ayşe -Kilimci aysekilimci@hotmail.com Aman Doktor, KİNE’e İlaç Yazımı yazdığım 14 Mart ,Tıp Bayramı, bildiğimiz üzre. Dünyanın yanıp tüttüğü bu zor zamanda doktorların, sağlık çalışanlarının bayram edebildiğini hiç sanmıyorum. Ömrümüzde iz bırakan doktorlarımız olmuştur, hepimizin. Niyeyse ilk hatırladıklarım İbn-i Sina, Lokman Hekim, Galenos, Hipokrat…Bunda annemin öğretmen hemşire olmasının, İzmir Sağlık Kolejinin kardeş okulunun elbet…
Nihayet İzmir’de ilk sergimle buluştuk. İzmir Tabip Odasının düzenlediği Sağlık Tarihi Sergisine , Memleket Hastaneleri temalı fotoğraf sergimle iştirak ederek, İzmir’e merhaba dedim. Yıllarca görmediğim eşimi, dostumu, öğretmenlerimi ve arkadaşlarımı gördüm bu vesileyle. Ben onlara eski, siyah-beyaz fotoğraflar gösterebilirken, onlar bana güzel yüzlerini, tatlı dillerini sundular. Var olsunlar! Bu şevkle, bu heyecanla ne çok sergi…
