Evet doğruydu, yalnız çamur- toprak değildi kardığımız, el kardık, yürek kardık. Birbirimizi sardık.
Günü geceye kattık. Durmadık. Biliyorduk sabahı var bu karanlıkların. Sabahlar için tırmalıyorduk.
Hazır yiyici değildi hiç birimiz, tan yeri gibi ağarıyorduk.