Evet, epeydir gerçekleştirmeye çalıştığım bir projeye başlamanın heyecanı var üzerimde. Adeta işe yeni girmiş bir üniversite mezunu gibiyim. Üstelik istediğim bir kurumda , arzuladığım pozisyonda işe başlamış gibi. Yıllar sonra yeniden işe başlamanın da tadınına vardım doğrusu. Nasıl bir şey derseniz; harika vallahi!
Oysa, her kitap yayımlama ve her sergi açma zamanında ve öncesinde de çok heyecanlanmışımdır, heyecanlanırım. Unutur muyum hiç, ” Manisa Almanak ve Manisalanmak” ın yayımlandığı süreci. Ya da ” Nasuh Matrakçı Minyatürlerinde 16. Yüzyıl Osmanlı Seferleri” adlı kitabın yayımlandığı süreci! Mümkün mü?
Ya, toplanıp gittiğimiz Kastamonu Üniversitesi Sempozyum etkinliğimiz! İstanbul Tüyap Kitap Fuarında açtığım sergi! Hacettepe Kültür Merkezi’nde sergilediğim ” Memleket Hastanelerinden Sağlık Ocaklarına Hekimler, Hemşireler, Hastalar” konulu eski fotoğraflar ! Ya 24 Kasım 2010 Öğretmenler Günü anısına, Kebire Alpak Öğretmenli Köy Enstitüsü Kitap ve Efemera Sergisi!
Ya, hayatımın ilk sergisi? Ankara Şehir Anıt ve Heykeleri!
İşte, onları bilen ve yaşamış bir kişi olarak söylüyorum ki; bu heyecan bir başka. İşe başlama heyecanı bu.
Bugün bir milad koymak gerekir belki. Her ne kadar konu üzerinde çalışmaya başlayalı 3 gün oldu ise de, bugünü milad koymalı. Yaklaşık 1,5 – 2 yılda tamamlanabilecek uzun bir sürecin başlangıçının miladı.
Heyecanlıyım. Yıllarca bir kaç yakınım dışında paylaşamadığım bir projeyi hayata geçirmek, bazı tesadüflere muhtaçmış meğer. O tesadüf de bu yılın başlarında gerçekleşti ve proje şimdi yol alıyor.
Sanırım ve umarım projeye can veren değerler eksilmeden artar. Hayat bize güç verir.
Şimdiki derdi, bu yazının yanına nasıl bir fotoğraf koyacağım. Takvim mi? Köy Enstitüleri mi? Ankara Şehir Anıt ve Heykelleri mi? Balkan Harbi mi ? Hastane Fotoğrafları mı?
Ne koyarsam rengi belli olacak bu işin. Başladığım iş belli olacak. En yisi Sibel Can koymak…..
Comments