Bugün cennette değil, cennetlik bir öğretmenimin izinde, köyünde, evindeydim. Kızılçullu Köy Enstitüsü 1944 yılı mezunu Nail ÇAĞLAYAN’ı ziyaret için Dikili-Kabakum’daydım.
Geçtiğimiz ayda 93 yaşını tamamlayan Nail öğretmenimle, 2011 yılında şahsıma gönderdiği bir mektupla başlayan, yazdığı çeşitli kitaplarla devam eden diyaloğumuz, bugünkü sohbetimizle zirveye ulaştı.
Bu yaşta, bu hastalığına rağmen hala beyni, yüreği, gönlü berrak ve parlaktı. Ve hala öğütleri vardı, gençler için, kadınlar
için, ülke için. Memleket için.
Torunu Nail’e emanet ettiği kütüphanesi ve kitapları ise bu yaştaki hayat kaynağının belirtisiydi adeta. Bir ömüre biriktirilen eğitimdi. Bir ömrün ışığıydı. Bir ömürdü.
Var olun Nail Öğretmenim. Var olun!
Comments