İşte bu yazının konusu, elimizde mevcut bulunan yüzlerce efemeradan biri. Bir çoğu gibi tek nüsha ve elyazılı.
Yıl 1939, 25 Mayıs.
Kuzyaka Gezici Öğretmeni B. KÖK, sorumluluk alanı içerisine giren Kürdere Köyü muhtarına yazıyor.
” Müteaddit defalar tebligat yapıldığı halde şimdiye kadar yapılacak okul binasının taşının neden çekilmediği ve deneme bahçesi için seçilen yerin şimdiye kadar işlenmediğinin sebebini bildiriniz.” diyor.
Henüz Köy Enstitüleri sözünün edilmediği zamanlar, yaklaşık bir yıl var o günlere. Ama genç Cumhuriyet büyük bir eğitim hamlesinin başlatılmasına çalışıyor. İlk adım atılmış, Eğitmen Kursları başlatılmış ve ilk mezunlar köylerinde hummalı bir çalışmanın içindeler. Hem köylere eğitmenler gidiyor, hem o eğitmenler okul yaptırıyor. Kanun var ki, Köylü köy okulunu yapmaya destek olacak, bilfiil çalışacak, masrafı üstlenecek. Başka yolu yok, okulsuz köy bırakmamanın. Başka yolu yok çalışılacak.
Üstelik yalnız Köy Okulu da yeterli değil bu işler için. Bir de Deneme Bahçesi ayrılacak köyün verimli bir alanında. Böylelikle, eğitmen hem köylüye, hem öğrencilerine zamanın en zirai yöntemlerini gösterecek. Nasıl buğday daha iyi yetiştirilir, nasıl köylerde pırasa, domates ve salatalık da yetiştirilir gösterecek. Dahası eğitmen, bu deneme bahçesinde ürettiği ürünlerden kısmen de giderini karşılayacak bir hasılat edinecek. Bu da bir eğitim aslında. Köyde üretilen ürünün pazara açılmasının önü açılacak.
İşte kısacık bir yazının bizlere hatırlattığı şeyler: Okul, eğitmen, köy, köylü ve üretim. Kısacası, bir deve hazırlık.