” Köy Enstitülerinin Kuruluş Yıl Dönümü için bir yazı yazmak yerine,onların ardından kalanları anlatmak gerekti bugün. Köy Enstitüleri için yazdığım ilk şiir bu. Geride kalanlara bakarak, onların seslerini duyarak. H.C”
ARDINDAN
Epeydir çocuk sesi göğertmiyor ayazı,
Epeydir çalmıyor mandolinler.
Ağaçların suyumu azaldı ne?
Kızarmıyor meyveler.
Çok oldu, çınlamıyor, koridor,
Çok oldu çalmıyor, ziller.
Rüzgârlara kıtlık mı girdi ne?
Savurmuyor yeller.
Köyler bile sessiz şimdi,
Duyulmuyor gür sesler.
Gençler mi azaldı ne?
Konuşmuyor diller.
Epeydir kepçe vurulmuyor kazana,
Epeydir dağılmıyor sıcak bir aş.
Açımız mı kalmadı ne?
Yerinde kaldı ağır taş.
Çok oldu koşturmuyor çocuklar,
Çok oldu okumuyorlar.
Bıraktılar mı her şeyi ne?
Artık bir şey sormuyorlar.
Hani nerde horon, hani bar?
Hani okumalar, koşturmalar?
Çocuklar hani nerdeler?
Boşaldı sınıflar.
Kırık camlar, kırık canlar,
Salıverilmiş ipek kordonlar.
Bitmez olmuş dikenler, otlar,
Çalışmıyor şimdi eller.
Yıkıldı binalar, okullar,
Atıldı planlar, programlar,
Yakıldı umutlar, kuşaklar,
Neredeler bu çocuklar?
Haldun CEZAYİRLİOĞLU
Comments