Nasıl renkli bir gündü. Sabahı güneşli ve parlak, öğlesi kapalı ve soğuk , akşamı açık ve rüzgarlı. Hatta öğlesinin havasında birazcık yağmur damlaları bile var. İşte bu bahar. Bugün bahar. Kokusu bile değişti sokakların, değil ki çayırların, bağların. Yalan değil ilk kez bugün gördüm, masvavi mine çiçeklerini, yalancı hindibağ sarılarını ve adını bir türlü hatırlayamadığım…
Doğanın kendi döngüsü içinde zaman ilerliyor. Bakmayın siz, kışın kış olmadığına. Yağmadığına, gürlemediğine. Kışın çoğalmadığına bakmayın. Olsaydı, çoğalsaydı bile hükmü bitmişti bugün. En uzun gecelerin vaktinden geldik bugünlere. Gün gün saydık her gün; 75 gün geçirdik. İçine Erbain’i de kattık, Hamsin’i de. Cemreleri tükettik tek tek. Yağmur yağmasaydı da bahardı bugün. Erik ağaçları yağmuru…
Bu yılın semenisini hazırlamaya 27 Şubat’ta başlamıştım hatırlayacaksınız. Hani İkinci Cemre’nin suya düştüğü gün. Bu gün ise 5 Mart; Cemrelerin üçüncüsü toprakta. Ve ilk filizler toprağı deldi bugün. Güneşe uzanmak için başlarını uzattı. Görseniz toprak nasıl kabarmış, nasıl havalanmış. Toprak filizlerin üzerinde adeta. Semeniler yola düşmüş. Boyları henüz yarım santim civarında. Ama öyle güçlüler ki…
Şu ” gücücük” Şubat yok mu, iki cemreyi barındırır içinde. Bakınca öyle kocamandır yani. Cemre’den yer almak kolay mı sanırsınız? Ya da Cemre olmak! Bahara can vermek. Bahara yol olmak. Bahara can olmak. Kolay mı sanırsınız? Şubat olmak kolay mı? Önce havaya, sonra suya can olmak! ** Her zamanki gibi, İkinci Cemre zamanında işe koyuluyorum.…
Bugün 6 Mayıs. Her şeyin çok anlamı olabileceği gibi, bu gün de elbet çok anlamlı bir gündür. Pekala olabilir de. Ancak herkes için ortak bir anlamı da ( tabii ki buradaki herkes, en azından Kuzey Yarım Kürede olmak, bizim coğrafyada olmak demektir) Hızırellez’dir. Geçen sene bu konuda yazmış olduğum Hızırellez/ Hıdrellez başlıklı yazım, benim yazılarım…
Bugün bir fırsatını bulun da çevrenize bir bakın. Yılın ilk çiçeklerinin açtığını görün. Bir bakın ağaçların altına doğru. Hele bir bakın yeşilliklerin ortasına. Bunlar yılın ilk bahar çiçekleri. Sarı sarı hepsi. Küçük küçük, mavi mavi. Hepsi 16 Mart’ı beklemişler sanki. Bahar geldi. Bir bakın bugün, baharı hissedin. Zaten koca bir kış nasıl olduysa yeşil örtü…
Hatırlayacaksınız ilk iki yazımı. 27 Şubat günü Buğday,Çavdar ve Arpa tohumlarını ayrı ayrı saksılara dikmiş, çimlemelerini sizlerle paylaşmıştım. Ve bugün 5 Mart 2011 günü sabahında yeni bir canlanmayı gözlemledim.Arpa ve çavdar tohumları çimlenmiş. Hatta nerdeyse yarım santimden fazla bile boylarını uzatmışlar. Ama buğday? Buğday da ise bir çimlenme ve canlanma işaretleri henüz yok. Ancak, toprağının…
Bugün bu saatte tamı tamına 4 gün geçti. Semenilerimde bir değişme yok henüz. Az önce bir kez daha sulandılar. İki günde bir suluyorum. Toprakları nemli bile aslında. Ama yine de sulamalıyım. Bekliyorum.
Yıllar var ki, Mart ayının bu ilk günlerinden başlayan bir telaşın sıcak duygularını paylaşıyorum dostlarımla. Semeni hazırlıyorum. Yine başladım bu işe. Evde yalnız olmanın bir imkanı idi sanırım, 2 gün evvelden başlamışım bu sene. 27 Şubat Pazar günü idi, eski bir yoğurt kabında sakladığım tohumları bulup çıkardım yerinden. Yarımşar avuç buğday, arpa ve çavdar tohumunu…
Mayıs’ın bu günleri, 5 Mayıs’ı 6 Mayıs’a bağlayan gece ve onun ilk saatleri.. Yani bundan bir kaç saat önce. Sanki bir dönence başlangıcı gibi herşey. Sanki çizilmesi gereken bir sınır varmış gibi. Sanki o sınırda iki kişi elele tutuşur gibi. Artık çok geç, bahar çoktan başladı. Az kaldı kiraza. Gördüm geçen hafta pazarda ilk olarak.…