Artık yanıltmıyor hiç bir şey beni, tarihin yanılttığı kadar. Aldatmıyor da. Tarih dediğim de korkulası, kaçınılası bir şey değil. Sığınılası bir şey.. Liman gibi. Dost eli, dost evi gibi. Aradığında bulmazsın hiç bir şeyi. Bilmezsin bile aradığını. Sonra? Sonra bir bakarsın, aradığın da yanında. aramadığın da. O misal oldu bizim bu Demirci Bayram Kartları. Beşi…
Değerli meslektaşlarım, Öncelikle, Demirci İlköğretmen Okulu’nun 1975 yılı mezunu olarak, hepinizi içtenlikle selamlıyorum. Çalışma hayatımda her ne kadar öğretmen olarak görev yapmamış sayılsam da, bu süreç zarfında her an okul arkadaşlarımla, ilişkilerimi sıcak ve samimi tutmaya çalıştım. Onlarla olan diyaloglarımı kesmeden hatta artırarak sürdürdüm. Değerli meslektaşlarımın düzenlediği yemek organizasyonlarına katılmaya da özen gösterdim. Benzer etkinlik…
Demirci ‘de Kurban Bayramı, bazı ritüellerin gösterisi gibidir: Önce aile arası bayramlaşma ve hediyeleşme. Ardından kurban kesimi ve paylaşımı. Daha sonra da Bayram Kavurması, ardından da mahalle fırının yakılması ve güveçlerin fırına atılması birbirini izler. Benim payıma düşenler ise Bayram kavurmasıyla, fırının yakılması ve güveçlerin fırına atılması oldu. Kavurma yendi bitti ama fırından çıkan güveçler…
Demirci İlköğretmen Okulu Mezunları Derneği’nin Kuruluşu üzerine, Demirci Halıkent Bölge Gazetesinde yayımlanan söyleşim:
Yine anamın yanındayım. Baba ocağındayım. Evimdeyim. Çocukluğumda tarçın, karanfil, gül kokan yuvamdayım. Geç kalan Yeni Yıl kutlaması için geldiğim Demirci’de,bu kokularla harmanım.
Yine mi kartpostal canım , demeyin sakın. Sakın aklınıza getirmeyin. Meğerse ne kadar çok kartpostalı varmış Demirci’nin? Meğerse ne güzel resimlermiş onlar. Meğerse ne güzel bir şehrimiz varmış bizim. Ne güzel binalar, ne güzel sokaklar, ne güzel yollar, ne güzel otobüs duraklarımız varmış. Ne güzel arabalarımız varmış. Ne güzel insanlarımız varmış meğer! Elime İzmir’in kitapçılarını…
İzmir Life Dergisinin Ağustos 2017 Tarihli nüshasında yayımlanan söyleşimiz, Halıkent Gazetesinde yer aldı. Demirci Halıkent Gazetesinin 25 Ekim 2017 Tarihli baskısında yer alan yayında, söyleşinin çok uzun bir bölümü verilirken, gazeteye yaptığım açıklama da yer buldu.
Demirci İlk Öğretmen Okulu, Demircinin öz kaynaklarının dışında, karşılaştığı en büyük nimetlerden biridir. O, Demircinin itici gücü olan halıcılığın, kadınlarının yaratıcılığı ve çalışkanlığının ve ilave olarak da erkeklerinin topraklarına bağlılıklarının dışındaki, en büyük nimettir. Öğrenim hayatına 1964 yılında başlayarak, yüzlerce kamu görevlisini, binlerce, onbinlerce öğrenciyi- genci- bu topraklara çeken güç, Demircinin ekonomik hayatını şekillendirmiş, sosyal…
Yazımızın başlığı, bir süre severek, onurlanarak yazılarımı sürdürdüğüm gazetemiz oldu.Vallahi bu süreç nasıl başladı hatırlamıyorum şimdi. Ne oldu da yazı yazmaya heveslendim, arkadaşlar da ne oldu da “haydi buyur” dediler, bilemiyorum. Yayımlanan ilk yazımı bile unuttum şimdi. Geriye dönüp bakmak gerekiyor; arşivi şöyle bir talan etmek gerekiyor. Lakin bu şansım da şimdilik yok. Çok değil,…
Bayramlar gelince, eski bayramlar deyip geçmemek gerekir aslında. Hani nerede o bizim bayramlar demek ise hiç! Bugün yaşanmayan,yaşanamayan o bayramlarda biraz da kendinden bir şeyler aramalı insan! Eğer bayram, özünde birlikte olmak, birlikte eğlenmek ise, yıllar içinde yitip giden , en çok kaybolup biten de eğlenmek faslı olmalı. Bakma; birlikte olma vasfı da yıldan yıla…